the monday

saya telah berjumpa dengan seorang pesakit kanak-kanak. beliau bukanlah seorang kanak-kanak yang gembira sepertimana kanak-kanak lain. bercakap pun seperti nak tak nak. terasa awkward juga nak bersembang kencang dengan kanak-kanak sebegini. namun bila duduk dalam silence, lagilah terasa awkward. maka saya tanya soalan biasa "how's school today?"..kemudian dia menjawabnya "i dont go to school. i'm doing homeschool"

saya pun " i see..so why dont you go to school?" makcik yang penyibuk ni meneruskan pertanyaan hoho.

"i have hayfever. i always got sick and skipped school. so mum said i dont have to go to school anymore."

she did mention about the hayfever just now tapi ingatkan hayfever yang biasa-biasa je. rupanya hayfever yang serius. patutlah beliau tidak segembira kanak-kanak lain. simpati menyinggah di hati.

and then made me wonder, alangkah bestnya kalau saya juga boleh homeschool. saya juga selalu sakit apa. skipping class is my habit. tapi habit yang tak disengajakanlah..tapi bila saya fikir2 balik, bila sakit sikit saya memang tak nak pegi sekolah tapi kalau pegi usrah, sakit2 pun saya redah je. mungkin bila tiada minat dalam sesuatu bidang itu, alasan yang sedikit pun boleh buat tak nak pegi sekolah. saya kena praktis untuk tetap ke sekolah walaupun sakit2.

cakap pasal sakit, semakin menjadi-jadilah sakit perut saya ini. adakah saya perlu atau bakal melalui pembedahan pembuangan hempedu seperti abah dan adik beradiknya yang lain? saya tekan perut dengan tangan sikit pun dah terasa sakitnya. tapi menurut mak, abah dulu sakit gila-gila sampai ke belakang badan sebab tu buat operation. mungkin saya masih stage 1.

hal yang kedua, telefon bimbit saya hilang. saya tak ingat di mana saya cicirkan ia. rindulah pulak. lepas tu kena perli dengan housemates "ala rindu pulak..selalunya kalau ada hanset macam takde je. tak charge berhari-hari, tak bawak hanset, tak jawab call tak jawab mesej etc etc.." huhu..mungkin telefon bimbit saya itu sudah merajuk.