kurus

i hate it when people telling me i'm getting thinner. boleh kata selang 2-3 minggu kalau jumpa orang, ada je yang nak tegur saya getting kurus. kat NZ jela mengalami benda macam ni. kat malaysia jarang-jarang. hanya opah yang asyik tegur setiap kali balik kampung yang saya jadi makin kecik sampai akhirnya saya menangis mendengar teguran tersebut.

dan di NZ biasalah bila busy, 2-3 minggu baru meet up ramai-ramai dan time tulah "eh kak dhuha makin kecik ni kenapa?" "kak dhuha makin kuruslah." "kenapa awak shrink ni dhuha?" "you've lost your chubbiness"

huuuuu..T__T

tahu tak bila dikata semakin kurus, terasa macam seorang pesakit yang sangat kasihan..kasihan dia tak cukup makan ke..kasihan dia, tertekan ke...kasihan dia, berpenyakit ke?

saya memang kuruslah. saya memang kecik. saya bermetabolisma tinggi. dan saya sedaya upaya menaikkan berat badan, makan banyak-banyak (itu pun ikut mood lah jugak)..ia sangat menderitakan saya yang mempunyai daya kunyahan yang perlahan tapi nak makan banyak demi menaikkan berat badan, lalu akhirnya ditinggalkan berseorangan di meja makan. ia amat menyeksakan bagi manusia berpenyakit perut macam saya ni untuk telan makanan banyak-banyak demi menaikkan berat badan.

stress bila orang cakap saya makin kurus. stop saying that pelis. saya faham itu ekspresi caring. but i dont need that since i am naturally kecik. dan anda kena faham cik dhuha tinggal atas bukit, setiap hari panjat bukit. bila masa nak gemuk. kat intec dulu pun duduk tingkat lima, setiap hari panjat tangga, bila nak bagi peluang lemak berkumpul. kat imu je berpeluang menternak lemak hingga akhirnya berat cecah 40kg. tu pun sekejap je pastu turun balik.

cuti summer ni mari jadi kentang sofa.